Spanie na dziko w namiocie - jak to jest naprawdę

Wiele osób zastanawia się jak śpimy, gdy podróżujemy na rowerach ?. Nie będziemy wymyślać tu niestworzonych historii bo najzwyczajniej w świecie śpimy na dziko, w namiocie i w dodatku jak małe dzieci. Teoretycznie można by nas wynieść razem z naszym szmacianym domkiem, ale zacznijmy od początku. Czyli od psychologii.

Dla wielu osób spanie w lesie to jakaś abstrakcja, coś niemożliwego. Przyczyna jest prosta - strach. W naszych głowach na dobre zakorzeniły się myśli, które nas ograniczają. Wizualizują nam się straszliwe sceny, że śpimy pośród drzew, ktoś przychodzi  w środku nocy, wyciąga nóż, kradnie nasze rowery, rozcina namiot i podrzyna nam... nie, nie, nie ! - nic z tych rzeczy. Zapomnijcie o tym, to co się kreuje, to błędny wytwór naszej wyobraźni spowodowany oglądaniem amerykańskich filmów. Bądźmy poważni, jeżeli rozbijamy się na obcym terenie, to w 90% przypadków tubylcy będą się bardziej bać podejść do nas, niż my do nich. Ta reguła obowiązuję w większości krajów, z wyjątkiem państw położonych za naszą wschodnią granicą. Tam nie ma reguł, im dalej w tamtym kierunku tym większa otwartość, ciekawość, szerszy uśmiech, chęć wspólnego zapalenia papierosa, albo wypicia lokalnego trunku - jednym słowem pełna kultura. Generalnie bardzo rzadko zdarzają się sytuacje, że ktoś pogoni cię z widłami. Ba !, śmiem zaryzykować że się nie zdarzają. W większości miejsc jak ktoś już nawet przyjdzie to nieba będzie ci chciał przychylić, żebyś poczuł się wyjątkowo na tej łące, albo skraju lasu. Warunek jest tylko taki, że musisz zachować zdrowe myślenie i minimum ostrożności.

Miejscówka na świeżo skoszonej łące - Śmieciaki, Beskid Sądecki 2015

Gdyby rozpisać spanie na dziko tak jak przepis w książce kucharskiej, to bazując na doświadczeniu w różnych warunkach, wypracowaliśmy z Sabinką pewien schemat i wygląda on mniej więcej tak:

1. Pora i miejsce na szukanie miejscówki pod namiot.
Zakładamy, że wodę do mycia już sobie zorganizowałeś z jakiegoś potoku albo źródełka. Teraz interesuje cię tylko namiot. No to tak, miasta to generalnie słaby pomysł. Miejscówki w zurbanizowanych obszarach możliwe są tylko na nieukończonych budowach, albo przedmieściach. Lokalizacje, które wyglądają na meliny, albo schadzki młodzieży też z wiadomych przyczyn odpadają. Łatwo je poznać po rozbitych butelkach, palonych ogniskach, albo zniszczonej okolicy. Najlepsze pod namiot są wykoszone łąki na skraju wsi, ścierniska, zagajniki, nieużywane leśne dukty albo żwirownie. Generalnie śpimy tam gdzie nie ma trawy po pas, zaoranej ziemi, bajora, posianego zboża lub bardzo bliskiego sąsiedztwa zabudowań. Dobra pora na szukanie miejscówki to godzina, półtorej przed zachodem słońca. Rozbicie namiotu chwilę trwa, ale mamy jeszcze półmrok po zachodzie słońca. Nie wszędzie da się zawsze wjechać, więc my robimy tak, że jedna osoba idzie obczaić miejscówkę, a druga pilnuje rowerów. Warto wjechać w jakąś boczną drogę, aby ta druga osoba, która czeka nie była na widoku. W zależności od kraju, objuczony rower będzie wywoływał większe lub mniejsze zainteresowanie.

Rozbijanie się na uboczu to nie tylko bezpieczeństwo, ale i prywatność - Żurawnica, Roztocze 2014

Na przedmieściach dużych miast nie wybrzydza się, tylko bierze się każde miejsce, nawet z krzakami w przedsionku - Zagrzeb 2017

2. Rozbijanie namiotu.
Jak już znaleźliśmy nasze poletko, albo nieużywaną leśną drogę, to rozbijamy się tak, żeby mógł nas ominąć przypadkowy samochód. Nie rozbijamy się na mrowiskach, ostrych kamieniach ani w zagłębieniach. W razie deszczu podtopi nam namiot i będziemy pływać. Najlepiej rozbić się w okolicy drzew, na miękkiej ściółce. Będziemy chronieni przed chłodem i wiatrem. Co do rozbijania się na wierzchołkach pagórków/wyżyn zdania są podzielone. Widok na pewno będzie lepszy, ale tutaj może bardziej wiać i w przypadku burzy może być bardzo "elektryzująco". Natomiast w przypadku rozbijania się w korytach rzek będziemy mieli na pewno dostęp do wody i to jest duży plus, ale tutaj niestety będzie chłodniej. Jak mamy możliwość wyboru, to nie rozstawiajmy namiotu ani na samej górze, ani na samym dole - najlepiej gdzieś pośrodku. Jeżeli widzimy w okolicy domy, a my mamy wtapiający się w otoczenie namiot, to odległość 400 metrów będzie wystarczająca. Jeżeli schowamy się za krzakami, to nie będziemy przejmować się zabudowaniami zlokalizowanymi znacznie bliżej (najbliższa odległość do zabudowań, gdy spaliśmy na dziko to jakieś 60 metrów). Specjalnie wybieramy porę przed zachodem słońca, aby nie świecić latarkami i nie wystawiać się. Na wsiach są psy na posesjach. Mogą nas słyszeć. My do nich nie przywiązujemy uwagi. Taki pies poszczeka, poszczeka i przestanie. Zabawnie to wygląda o 2.00 w nocy, gdy szukasz butelki z wodą, przypadkiem ją zgniatasz i wtedy psy w okolicy rozpoczynają koncert.

Mocny wiatr zmusza do lepszego zakotwiczenia namiotu - Zakarpacie, Ukraina 2013

Namiot wtopiony w otoczenie - Transfagarasan, Rumunia 2016

Atak zimy i brak zimowego sprzętu, jedyny ratunek to nocleg pod dachem - Zakarpacie,    Ukraina 2009

3. Organizacja "obejścia".
Nie wiemy czy rozbijamy się na "państwowym" czy na prywatnym terenie. Dlatego ważne jest utrzymanie porządku. Jeżeli leżą czyjeś śmieci, pozbierajmy je. Dookoła naszego namiotu powinien być względny porządek. Gdyby przyszedł jakiś grzybiarz albo właściciel terenu i mówił w obcym języku to uśmiechnijmy się i machnijmy "cześć". Te gesty na całym świecie znaczą dokładnie to samo. Pokazujemy w ten sposób swoją postawą, że jesteśmy przyjaźnie nastawieni i większość takich napotkanych ludzi odmacha "cześć", zignoruje nasze rozbicie namiotu i pójdzie dalej. I tak ma być. Na wschodzie, ktoś może podejść do nas i zapytać skąd, dokąd jedziemy, a może mielibyśmy ochotę przenieść się do jego ogrodu etc. To wszystko jest warte rozpatrzenia. Jeśli przyjdzie właściciel terenu możemy zapytać czy to dla niego problem, że śpimy tutaj. Jak będzie "kwękał", zaproponujmy czekoladę, niewielką sumę pieniędzy, albo po prostu odjedzmy. Przyznaje, że nigdy się nie spotkaliśmy się z takim scenariuszem. Raczej mieliśmy do czynienie z żołnierzem uzbrojonym w kałacha, który przyniósł nam jabłka, pasterzem który przyszedł na swoje pole i zapytał czy może ukosić sobie trawy. Ja wiem że to brzmi absurdalnie, ale tak różnorodny jest świat i jeszcze nikt nigdy nie przyszedł z widłami.
Generalnie wszystkie wartościowe rzeczy zawsze trzymamy w namiocie. Nie w przedsionku, tylko koło głowy w namiocie. W przedsionku możemy trzymać ubrania, buty, jedzenie, narzędzia. Wszystko schowane w sakwach. Sakwy spięte ze sobą, tak aby podczas snu nikt nam ich pojedynczo nie zakosił. Rowery zawsze zapięte linką do drzewa obok. Jeżeli śpimy na ściernisku to położone na sobie i spięte razem. Niekiedy spinamy je dodatkowo tzw. gumową ośmiorniczką i kładziemy garnki na ramę. Taki zestaw przykrywamy maskującą płachtą. My używamy starej, ultra cienkiej peleryny w zielonym kolorze. Świetnie wtapia w tło nasze rowery i gdyby ktoś chciał je ruszyć w nocy, to garnki spadną na ziemię i narobią hurgotu. W namiocie oczywiście trzymamy w stałym miejscu latarkę, gaz, ewentualnie jakiś nóż na niedźwiedzie i bezwzględnie... papier toaletowy, gdy przyciśnie.

Czasami ciężko nam utrzymać porządek - Chyszówki, Beskid Wyspowy 2016

Rowery przypięte linką do drzewa, na ramie garnki jako system alarmowy. Na noc całość zostanie przykryta zieloną peleryną  - Pewel Wielka, Beskid Makowski 2017

Na wysokości 2000 m n.p.m. czasami nie ma gdzie się ukryć i zawsze będziemy na widoku - Mały Kaukaz, Armenia 2009.

4.Spokojny sen
Najczęściej po całym dniu człowiek jest tak zmęczony, że zasypia jak małe dziecko. To zrozumiałe. Warto uchylić wywietrzniki w namiocie. Cyrkulacja powietrza sprawi, że nie będziemy spać jak w parniku. W zależności od regionu prawie zawsze rano będzie rosa. Zewnętrzna warstwa naszego namiotu (tzw. tropik) będzie mokry z obydwu stron. Dlatego zabezpieczone sakwy to nie tylko ochrona przed kradzieżą, ale i przed wilgocią. Jeżeli musimy wyjść z namiotu w środku nocy, to w miarę możliwości nie świećmy latarkami i nie odchodźmy daleko. Zawsze jest ryzyko potknięcia, albo nadepnięcia na jakiś ostry przedmiot. My koło namiotu poruszamy się w sandałach albo japonkach. Kolejna sprawa to odgłosy. Las cały czas wydaje dźwięki obojętnie czy jest południe, czy środek nocy. Czasami to jest dźwięk kopyt jakiegoś rogacza, a innym razem jazgot ptaka, którego nigdy wcześniej nie słyszeliśmy. Początkowo to może budzić niepokój, ale po kilku nocach przestaniemy zwracać na to uwagę.

Burza to jedna z tych rzeczy, która może zakłócić sen. Człowiek wtedy zawsze się zastanawia jaka jest szansa, że namiot zostanie trafiony - Zakarpacie, Ukraina 2011

5. Poranek
Rano zawsze sprawnie ogarniamy rowery i rzeczy w namiocie. Jeżeli świeci poranne słońce to przygotowujemy śniadanie i w między czasie suszymy namiot z rosy. Wystarczy kilkanaście minut i namiot powinien być suchy. Jeżeli śpimy w kotlinie i słońce tam nie dociera, to szybko się zwijamy, podjeżdżamy na jakąś otwartą łąkę i tam przygotowujemy śniadanie oraz suszymy ekwipunek. Zdarza się, że w nocy pada, w dzień pada i nie ma gdzie wysuszyć tego namiotu. Wtedy mokry namiot ładujemy do reklamówki i do sakwy- nie ma uproś. Jak już ogarnęliśmy namiot, pozbieraliśmy wszystkie rzeczy to robimy dokładną "obczajkę" czy ręcznik nie został na drzewie, scyzoryk nie jest wbity w ziemie i czy nie zostawiliśmy jakiś śmieci. Wszystkie śmieci zabieramy ze sobą i wrzucamy do pierwszego napotkanego kosza.

Czasami poranki są zbyt zimne, aby wysuszyć namiot, wtedy zostaje czekać na środek dnia - Transalpina, Rumunia 2016

                                                                *  *  *

Czy spanie w lesie, lub na łące może być niebezpieczne ?. Jasne że może być, tak samo jak spanie w tanim hotelu. Wszędzie trzeba uważać i pilnować się. Osobiście bezpieczniej czujemy się śpiąc w jakieś głuszy niż na polu namiotowym. Nie generalizujemy, ale kempingi kojarzą nam się z dużą ilością ludzi, głośną muzyką i pijaństwem, a przecież my rozbijamy namiot aby odpocząć. Nie wspominaliśmy o tym wcześniej, ale rzeczą oczywistą jest, że jak śpimy na dziko to nie krzyczymy i nie rozpalamy ognisk. Zasada jest taka, że nie rzucamy się w oczy. Ktoś zapyta jak z legalnością tego procederu ?. Teoretycznie spanie na dziko w Polsce i w większości krajów jest zabronione. W praktyce to jest martwy przepis, tak samo jak karanie za deptanie trawników. Spanie pośród przyrody to jest wolność, nie musisz za to płacić, nie musisz się meldować, nie musisz słuchać marnej muzyki swojego sąsiada, rozbijasz się gdzie chcesz i czujesz się swobodnie. Na tyle swobodnie, że możesz paradować w swojej ulubionej piżamie w misie, bo kto cię będzie widział ?!.

W tym wpisie nie poruszamy tematu spania na polu namiotowym, ani "na gospodarza", to nieco odrębne dziedziny i tylko w jednostkowych przypadkach korzystaliśmy z tych sposobów.